Öfug Pollýanna

Maður nokkur átti enga skó. Hann vorkenndi sér og vorkenndi þar til hann hitti fótalausan mann.

Þessari lýsingu stal ég úr Tíma nornarinnar eftir Árna Þórarinsson. Svona Pollýönnu-frasi sem fær okkur til að hugleiða hversu gott við raunverulega höfum það miðað við þá sem hafa það verra.

Það er þó hægt að snúa þessu við og segja sem svo:

Maður nokkur átti enga skó. Hann vorkenndi sér og vorkenndi þar til hann hitti mann sem svo lengi hafði gengið skólaus að hann saknaði einskis.

Í gær þurfti ég að borga 112.000 fyrir viðgerð og skoðun á bílnum mínum, mér alsendis að óvörum. Ég átti ekki þessa peninga og þurfti því að notfæra mér yfirdráttarheimildina í bankanum. Ég vorkenndi mér og vorkenndi þar til vinkona mín sagði mér að hún hefði nýlega endurfjármagnað húsnæðislánin sín, greitt upp yfirdráttinn og minnkað greiðslubyrði sína um 36.000 á mánuði. Og ekki nóg með það heldur hafi hún ákveðið að nota nýju leiðina hjá Glitni til að spara með því að borga alltaf einhverjum hundraðköllum meira þegar hún notar debetkortið sitt og nú horfir hún á sparnaðinn vaxa í heimabankanum þar sem allt var í mínus áður.

Ég samgladdist vinkonu minni svo mikið að ég steinhætti að nenna að vorkenna mér. Þetta reddast auðvitað eins og venjulega.

Gangi þér allt í haginn elsku Halla mín.