Ræktin

Ég tek aftur umsögn mína hér að neðan um jógakennarann - núna þegar ég er búin að kynnast virkilegum, raunverulegum satista. Fór í morgun í tíma sem heitir Kviðbani, þar var sko aldeilis tekið á og rekið á eftir hlussum eins og mér. Sú sem stjórnaði (talaði sæmilega íslensku) leit út eins og þýsk fraulein og gargaði eins og vélbyssa: áfram stelpur, þið þakka mér seinna, bölva mér núna, kannski lemja mig á leiðinni út! Og svo hló hún hátt og skipaði manni að hlaupa upp og niður stigana aftur og aftur en gera æfingar á palli með lóðum þess á milli. Sjúkk, ég hélt ég myndi ekki lifa þetta af!

En núna, þrem tímum síðar, líður mér stórkostlega. Á venjulegum laugardegi fyrir svona þrem vikum síðan hefði ég nefnilega legið í rúminu til hádegis, lesandi blöðin og reykjandi eins og kolavél.

Halelúja!