Hressir iðnaðarmenn

Ég er í vinnunni og hjá mér eru 3 iðnaðarmenn að skipta um rúðu. Skrifstofan mín er á annarri hæð við Laugaveginn. Einhver óprúttinn skemmdarvargur henti fyrir nokkru stórum steini innum rúðuna og braut í hana snyrtilegt gat sem límt hefur verið fyrir síðan. En nú er sem sagt komið að því að skipta um. Iðnaðarmennirnir umræddu eru hressir og kátir, tveir þeirra eru snemma á þrítugsaldrinum, hér eftir kallaðir strákur 1 og strákur 2, en sá þriðji er myndarlegur maður á „mínum aldri“ sem við getum kallað Manninn. Eftirfarandi samtal átti sér stað áðan:

Strákur 1 við Manninn: Hvernig er það með þig, detta ekki mörg númer út úr símanum hjá þér á hverju ári?

Maðurinn: Hvað meinarðu, detta út hvernig?

Strákur 1: Jú, er ekki þín kynslóð smátt og smátt að hverfa?

Maðurinn: Ég skil ekki um hvað þú ert að tala.

Strákur 2: Þú ert alltaf í jarðarförum, eru ekki allir vinir þínir að drepast sem eru orðnir svona gamlir eins og þú?

Athugasemdir

[Ása Hildur Guðjónsdóttir, 7.11.2007 kl. 12:54]

Góður

Ég var svona líka einu sinni hélt það væri ekkert líf eftir 25 ára aldur en komst svo að því seinna það þá var lífið varla hafið :-)

[Halla (IP-tala skráð) 8.11.2007 kl. 16:23]

Já það er bögg að komast á aldur....en það merkilega er að það eru frekar vinir dóttur minnar elstu sem kveðja þessa jarðvist en vinir mínir...hvernig sem á því stendur? En var "maðurinn" myndarlegur?

Knús ljúfust!

[Vilborg Valgarðsdóttir, 9.11.2007 kl. 10:43]

Halla, já, hann var bara allt í lagi

[hs (IP-tala skráð) 9.11.2007 kl. 16:31]

Þetta var dálítið fyndið :-)

[Hafrún Ásta frænka Höllu Putta (IP-tala skráð) 14.11.2007 kl. 18:24]

Þetta er nú pínulítið fyndið muhahahahahahahahaha